Bóbr – miasteczko w powiecie sieńskim (Sienno), nad rzeką Bóbr, przy drodze z Borysowa do Orszy, o 100 wiorst od Sienna. Na zachód od miasteczka znajduje się miejscowość Pańskie ( w XVIII. wieku  posiadłość Zambrzyckich). W Bobrze jest duży murowany kościół katolicki ufundowany w 1760. roku przez Ignacego Ogińskiego, który wyjednał u króla Augusta III  dla miasteczka Bóbr prawo magdeburskie: przywilej z roku 1762.

    Kościół erygowano tu pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny. Parafia katolicka Bobrska , dekanatu sieńskiego (Sienno), liczyła wtedy 157 dusz.

    W roku 1857. było tu 1151 mieszkańców, w tym 721 izraelitów. Jarmark odbywał się jeden raz w roku.

    Na zachód od miasteczka znajduje się miejscowość Pańskie ( w XVIII. wieku żyli tu  Zambrzyccy).

    W odległości 51 km  od Bobra  w stronę Orszy leży miejscowość Przewołoczna,  w której w XVIII. wieku żyli Zambrzyccy.

     Z parafii Bobrskiej pochodził Ludwik Zambrzycki, syn Onufrego i Heleny z Bartoszewiczów Zambrzyckich. Ludwik ożenił się w Wilnie z Różą z Goreckich primo voto Wysogierdową, córką Walentego i Anny z Reuttów Goreckich.

Sienno – w powiecie Sienno w 1871. roku były 4 parafie katolickie:

   Sienno  z  kaplicami na cmentarzu w Purplewie

   Wiadziec (filia)

   Czereja z kaplicami Bohatyr, Kolatki, Obczuha

   oratorium Mieleszkowicze i Bóbr z kaplicą na cmentarzu.

Sieński dekanat archidiecezji mohylewskiej obejmował prawie cały powiat sieński ( część należała do parafii Tołoczyn w powiecie orszańskim) i zawierał cztery parafie, 6 kaplic i jedno oratorium. Dekanat liczył 5106 katolików.

Rudnia – wieś w gminie Łukomla, w powiecie sieńskim (Sienno). Stoi tu 13 domów, w których żyje 57 mieszkańców. Jeden mieszkaniec zajmuje się kowalstwem, dwóch wychodzi na zarobek. Wieś należy do archidiecezji mohylewskiej.  W czasie pierwszego  rozbioru, w 1772. roku, wieś znalazła się w granicach Rosji.

Kałużyce – wieś na północny zachód od Berezyny (około 10 km). Z Berezyny na północny wschód do Bobra około 60 km. W Kałużycach była posiadłość Wańkowiczów. Dziad pisarza Melchiora Wańkowicza, też Melchior,  był żonaty ze Scholastyką z Goreckich, córką Walentego i Anny z Reuttów Goreckich, których druga córka (według Adolfa Zambrzyckiego) była żoną Tadeusza Zambrzyckiego, ojca Ludwika Zambrzyckiego (męża własnej ciotki – Róży z Goreckich Wysogierdowej). Tadeusz Zambrzycki był przez Goreckich nazywany „ziemianinem z Białej Rusi”.

           Walenty Wańkowicz, malarz, przyjaciel Adama Mickiewicza, Ludwika Zambrzyckiego (syna Tadeusza), Antoniego Goreckiego. W. Wańkowicz namalował portret A. Mickiewicza „Mickiewicz na skale Ajudahu”.

           Walenty Wańkowicz był synem Melchiora Wańkowicza i Scholastyki z Goreckich.