Jody  -  miasteczko w powiecie dziśnieńskim (Dzisna) oddalone o 220 wiorst od Wilna i o 78 wiorst od Dzisny, w drugim okręgu administracyjnym. Posiada zarząd gminy włościańskiej, wiejską szkółkę, parafialną cerkiew prawosławną. Żyje w tej gminie 423 mieszkańców. Gmina włościańska Jody dzieli się na osiem okręgów wiejskich: Jody, Rafałowo, Paulinowo, Tadulin, Judycyn, Terezjanowo, Zamoszje i Milki. Gmina obejmuje 78 wsi, 544 domy, 4592 dusze. Parafia prawosławna Jody (błahoczynija drujskiego)  liczy 1274 parafian, ma tu cerkiew Św. Eliasza (dane z roku 1866.).

          W 1866. roku miasteczko i wieś Jody miały 15 domów, w których było 179 mieszkańców. Dawne dziedzictwo książąt Sapiehów przechodziło kolejno: w ręce Dionizego Masalskiego (1701. rok), Mikołaja Łopacińskiego – podczaszego mścisławskiego (1742. rok), Ignacego Łopacińskiego – pisarza skarbowego litewskiego. Około roku 1754. Ignacy i Judyta z Prozorów Łopacińscy ufundowali tu jedną cerkiew, a drugą w nowozałożonym przez siebie folwarku – Judycynie (od imienia Judyta). Na utrzymanie tych cerkwi przeznaczyli ziemię.

     Około roku 1774. w lasach jodzkich żył francuski zakonnik - pustelnik.

     W roku 1794. całą tę  majętność Łopacińskich (24 000 dziesięcin) podzielono na cztery części.  Marcin, syn Ignacego, szambelan Jego Królewskiej Mości i podkomorzy dziśnieński wziął samo fundum wraz z murowanym pałacem. Józef, rotmistrz kawalerii narodowej, w swojej części założył folwark, który na cześć swej żony Pauliny z Ogińskich nazwał Paulinowem.

      Ksiądz Rafał Święcicki, kanonik smoleński, brat cioteczny Józefa Łopacińskiego, w części Józefa założył drugi folwark,  który od swego imienia nazwał Rafałowem.

      Józef Łopaciński w swojej wiosce Borodzieniczach, należącej do Milek, a przyłączonej później do Rafałowa, ufundował  murowany kościółek  pod wezwaniem Św. Józefa. W tym kościółku założył groby dla swojej rodziny.

      Tadeusz Łopaciński w swojej części jodzkiej założył dwa folwarki, które od imienia swego i żony nazwał  Tadulinem i Annodworem

     Mikołaj, najmłodszy z braci, wziął Judycyn i założył w nim folwark Mikołajew. Samo fundum Jody od Marcina Łopacińskiego przeszło do jego wnuka Henryka.