Zaponie – wieś w parafii katolickiej Kiemieszewicze, gmina Witunicze.

   Zaponie – w 1866. roku była to okolica szlachecka w pobliżu prawej kotliny rzeki Poni, prawego dopływu Berezyny, w powiecie Borysowskim (Borysów). Do Borysowa 89 wiorst.  W Zaponiu była kaplica katolicka.

        Chodźko w „Obrazach Litewskich” (seria 3.a, strona 21. mówi, że te osady szlacheckie zwały się  „Traktem Zapońskim” i słynęły z sejmikowej buty mieszkańców i bójek.  Jan Karłowicz zaś, w swym „Przyczynku do zbioru przysłów”, przytacza „piosnkę  radośną” „Zapończyków”  ułożoną na okoliczność wybrania Zenowicza na marszałka. Piosenka kończy się tak: „A kto płacze? Stabrowszczyki. A kto skacze? Zapończyki.”(strona 11).

        Przez Zaponie w roku 1580. przechodził na czele swych wojsk król Stefan Batory. Do roku 1866. przechowały się ślady pochodu (patrz: E. Tyszkiewicz, Opis powiatu Borysowskiego, strony 49-53).

        W końcu XIX. wieku mieli tu swe dobra Stabrowscy, Czechowiczowie, Butwiłowscy, Uszyńscy, Wojniczowie, Kubliccy. Niegdyś mieli tu też własność Kawczyńscy, z których Enoch w roku 1627. sprzedał swoją część Janowi Burbie.

W Zaponiu żyli kiedyś Zambrzyccy.